Matura kontra sesja

Matura? Zobaczysz, co to sesja! – mówili. Czy się nie pomylili? 

Trwa gorący okres matur. Co roku tysiące uczniów przystępuje do egzaminu dojrzałości, a Internet zalewają memy związane z nauką do matury. Co roku starsi koledzy – studenci – troskliwie pocieszają abiturientów zapewniając, że na studiach matura odbywa się co pół roku. Czy sesja naprawdę jest trudniejsza od matury?

Trzeba przyznać, że jest to całkiem trafne porównanie. Oczywiście pomijając wszystkie różnice w  systemie nauczania i nauki do tych egzaminów. W końcu do matury uczymy się właściwie całe szkolne życie, a sesja obejmuje przedmioty nieraz całkowicie dla nas nowe, a na opanowanie materiału czasu jest niewiele. Sami jesteśmy sobie sterem, żeglarzem, okrętem i tylko od nas zależy kiedy zaczniemy się uczyć. Mnie ten rytm zdecydowanie bardziej odpowiada, sama najlepiej potrafię dobrać dla siebie odpowiednie tempo nauki.

Matura jest jednak jednakowa dla wszystkich, a każda sesja jest inna. Każdy kierunek, każdy rok, to inny stopień trudności. Na którymś semestrze może przydarzyć się bardzo przyjemna, niewymagająca sesja, aby pół roku później przeczołgać Cię tak, abyś po zakończeniu egzaminów nie wiedział, jak się nazywasz. A materiał do egzaminu może być naprawdę obszerny.

I o ile w przypadku matury pojawia się program, sylabusy, czuwa nad tym pewien mechanizm i odpowiednie organy, to na egzaminie może wydarzyć się wszystko. Bo wszystko zależy od prowadzącego, nawet gdy zdecyduje się na opisanie zagadnień, które pojawią się na zaliczeniu i tak możesz spodziewać się niespodzianek i rzeczy, o których nawet nie wspomnieliście na zajęciach, nie pojawiły się w wyznaczonej literaturze, ani w zagadnieniach. 

Dowolność pojawia się także przy sprawdzaniu prac. Są to bardzo subiektywne oceny. Trudno byłoby powiedzieć, że zawsze sprawiedliwe, zwłaszcza przy pytaniach otwartych. Ma to jednak sporo zalet, osoba, która nas egzaminuje, wcześniej zwykle była naszym wykładowcą, a więc trochę już ją znamy, wiemy na co zwraca uwagę. A jeśli egzaminatora poznajemy dopiero w dniu egzaminu, to i tak możliwe było rozeznanie. Tutaj rodzi się także niedogodność, jeśli trafimy na osobę niebywale ostrą lub lubiącą oblewać, to tylko szczęście może nasz uratować. Z drugiej strony na egzaminie o wiele więcej może także „ujść na sucho”, ale i za dobrą pracę możemy dostać ocenę negatywną.



Wracając do matury - klucz odpowiedzi. Nic poza nim nie może zostać uznane. I o ile przy przedmiotach ścisłych może się to sprawdzać, to przy dziedzinach humanistycznych sprawa jest już trudniejsza. Wraz z nową maturą mieliśmy odejść od klucza i skupić się na argumentacji. Niestety nic takiego się nie stało. Jeśli w rozprawce powołamy się na inne przykłady, poprowadzimy inną argumentację niż ta, która znalazła się w kluczu - punkty zostaną nam odjęte. Czy rozstrzygając tezę postawioną w pytaniu, mamy czytać w myślach osoby, która układała klucz? Co jeśli w rozprawce powołamy się na inne argumenty, niż osoba pisząca klucz? To nie sprawdzanie wiedzy, ale granie w loterię - jakie założenia przyjmuje klucz. Może uda się wstrzelić? Niestety matura, tak jak i reszta systemu edukacji, zabija i karze za indywidualne myślenie.

Samo sprawdzanie prac to kilkunastogodzinne przekopywanie się przez kolejne arkusze. Czy nauczyciele, którzy przez cały dzień zajmują się sprawdzaniem rozprawek, cały czas oceniają je z takim samym zaangażowaniem jak na początku? Czy jest fizycznie możliwe, aby po kilku godzinach czytania różnych argumentacji na te same tematy, zachować świeżość umysłu i na każdą kolejną rozprawkę patrzeć tak samo obiektywnie? Czy możliwe jest, aby przez cały dzień czytając długie, wymagające uwagi rozprawki, pozostać niezmiennie skupionym? Czy nie zamienia się to w mechaniczne szukanie w pracach punktów, które wymaga klucz, do przyznania punktów?

Matura jest zdecydowanie bardziej „ostateczna”. W końcu od niej zależy na jakie studia się dostaniemy. Jeżeli nie zdamy matury, to na jej poprawę musimy czekać okrągły rok. Jeśli jednak noga powinęła nam się tylko z jednego przedmiotu, możemy przystąpić do sierpniowej poprawki, ale rekrutacja na studia i tak nas ominie.

I o ile osobiście mam wrażenie, że aby matury nie zdać, to trzeba naprawdę się postarać, to napisanie jej dobrze, jest już sporym wyzwaniem. Zabrakło Ci paru punktów rekrutacyjnych? Na poprawę przedmiotu trzeba czekać okrągły rok.

Zobacz także - Matura to bzdura?

A studia? Bez spiny, są drugie terminy! Każdy egzamin można poprawić w sesji poprawkowej, a potem nawet i kolejny i kolejny raz, z małym haczykiem, bo ta opcja jest dodatkowo płatna i ma nieszczególnie przyjemną nazwę – warunek.

Na studiach poza drugim terminem, warunkiem, mamy w końcu egzamin komisyjny. Na maturze, po poznaniu wyników możemy poprosić o wgląd do naszej pracy, a następnie napisać odwołanie. Podobno coraz częściej zdarza się, że komisja faktycznie odniesie się do naszych „zarzutów”. Do niedawna standardem było jednak pismo zapewniające, że sztab ekspertów pochylił się nad naszą pracą i wszystko jest w porządku. Ani pół słowa odnoszącego się do naszego wniosku, czy uzasadnienia.

Matura to egzamin, który sprawdza „podstawy” wiedzy z różnych przedmiotów. Sesja, to egzaminy z już wyspecjalizowanych przedmiotów, które przynajmniej w teorii osoby podchodzące powinny interesować, a więc przyjemniej i łatwiej powinno się do nich uczyć.

Ilość egzaminów w sesji jest bardzo różna, ale może być ich nawet tylko parę. Na maturze jest to minimum sześć: polski i angielski (pisemne i ustne), matematyka i przedmiot rozszerzony. Do tego terminu egzaminów ustala się z wykładowcą, więc można je racjonalnie rozłożyć, czy skończyć sesję wcześniej i cieszyć się dłuższymi wakacjami.

Jednocześnie w moim odczuciu sesja to druga część maratonu, poprzedzające je kolokwia i zaliczenia mogą dać jeszcze większy wycisk, a przystępując do decydującego biegu, można być już naprawdę zmęczonym. Tutaj jednak wchodzimy w zupełnie inny temat porównujący system nauki w szkole i na studiach, a to już kwestia innego wpisu.

I choć oczywiście sesja sesji nierówna i na różnych kierunkach jej poziom może być bardzo zróżnicowany, to porównanie jej z maturą, jest dość trafne. 

Jakie jest Wasze zdanie? Co jest trudniejsze? Jakie inne różnice między sesją a maturą przychodzą Wam do głowy? Który z egzaminów jest trudniejszy, bardziej stresujący? 

         

Zobacz także:

 Matura to bzdura?